یادداشت سیده حُسنا

        ساعت های اول پنجمین روز از بهمن ماه است مدت ها بود کتابی اینگونه به دلم ننشسته بود که بعد از نماز مغرب و عشا آنرا شروع کنم و پابند آن بشوم تا نیمه شب ، امروز که بعد از مدت ها به بهخوان سر زدم و این کتاب را در باشگاه یادگاران در حال مطالعه دیدم دلم پر کشید بخوانمش اما نه کتابش را داشتم و نه در بینهایت طاقچه و فیدیبو بود غم در دلم خانه کرد اما شهید توفیق خواندنش را برایم کنار گذاشته بود در یکی از کانال های ایتا فایلش را پیدا کردم و عمیقا به اینکه شهید نگاهم کرده است پی بردم. اشک ریختم و غبطه خوردم، مدت ها بود که کتابی با این حال هوا نخوانده بودم و روحم مدت ها بود تشنه‌ی خواندن داستان این جور عشق ها بود این جور خودگذشتگی ها و دلتنگ خواندن زندگی واقعی شهدا :)