یادداشت 𝐏𝐞𝐫𝐜𝐢𝐯𝐚𝐥

        «انسان‌ها حتی وقتی چشمانشان بیناست کورند.»
بنظرم اساس کتاب همین جمله هست.

کتاب‌هایی هستند که با خوندنشون احساس زندگی می‌کنی اما کوری دقیقاً در نقطهٔ مقابل قرار دارد. وایی که چقدر سر اتفاقات این کتاب حرص خوردم. مثل تیغیه که با هر صفحه زخمی عمیق‌تر بر جان خواننده می‌گذارد. تصویری هولناک از ذات انسان ایجاد می‌کند .که چه بخواهیم قبول کنیم چه نخواهیم به طرز وحشت انگیزی واقع گرایانه است
کوری نه فقط یک بیماری فیزیکی بلکه نمادی از فروپاشی اخلاقی است. 
در مورد عدم نامگذاری شخصیت‌ها:
بنظرم جالب بود به 2 دلیل.اول همه‌چیز کلی‌تر می‌شود؛ این می‌تواند هرکسی باشدحتی من یا شما. و دوم به دلیل تعداد بالای شخصیت ها در بخش های ابتدایی شناسایی هر فرد راحت تر صورت می‌گیرد.
کوری کتابیه  که باید خواند اما فقط یک بار!
کتابی نیست که برای لذت بردن توی یه روز بارونی یا تو دل طبیعت برای آرامش بخونی بلکه کتابیه که تو را می‌خواند، وجدانت را زیر سؤال می‌برد و تو را با پرسش‌های بی‌پاسخ رها می‌کند. 
احتمالا خطرناک ترین موجود روی زمین اشرف مخلوقاته.....