یادداشت محدثه سلمانی

        مکان های عمومی مجموعه داستان های کوتاه نادر ابراهیمی با حال و هوای قبل از انقلابه. 
بعضی از داستان ها راوی مشترک داشتن. شخصیت های مهری و محمود، که ما داستان رو از زبان محمود می شنیدیم. راوی بقیه داستان ها آدم های متفاوتی بودن و یک داستان هم که وقایع توی زنگ تفریح مدرسه رو می گفت، راوی سوم شخص داشت.
فضای داستان ها درباره زندگی اجتماعی قبل از انقلابه.  روشنفکر درس خونده، طبقات متمول، مبارز چپ گرا و مردم عادی. 
توی هر داستان یک شخص بود که می تونستم حس کنم خود نادر ابراهیمیه. مثل محمود که مبارز چپی کنار کشیده بودنش و رابطه ش با همسرش من رو یاد نادر می انداخت یا اون معلم که شاید شبیه فرزانه خانم_همسر نادر_باشه، یا میرزای حجره فرش فروشی که یادمه نادر توی ابن مشغله می گفت یک دوره ای میرزایی حجره فرش فروشی رو می کرده. 
داستان های کوتاه نادر ابراهیمی خیلی عجیبن. برعکس مردی در تبعید ابدی و سه دیدار که نادر باتجربه و شیرین و پرامیده، توی این مکان های عمومی و آرش در قلمرو ترید نادر تلخ و سنگینه. شاید علتش موضوع و دوره نگارش کتاب ها باشه.
داستان مورد علاقه من توی اون مجموعه خداحافظ داستایوفسکی بود