یادداشت яσвεят

        4️⃣🔺شمشیر کایگن کتابیه که جسورانه بین فانتزی حماسی و درام شخصی حرکت می‌کنه. داستان در دنیایی جریان داره که تهدید جنگی واقعی، یک امپراتوری ناپایدار، و آموزه‌های سنتی و نظامی‌گری در هم تنیده شدن. بخش‌هایی از داستان، به‌ویژه میانه‌ی کتاب که نبرد اصلی رخ می‌ده، واقعا چشمگیرن؛ نبردی گسترده، خشونت‌بار و غافلگیرکننده که نویسنده با جزئیاتی دقیق و نفس‌گیر به تصویرش کشیده. این قسمت‌ها بدون شک نقطه‌ی اوج کتابه و پتانسیل بالایی برای درگیر کردن خواننده داره.

اما چیزی که باعث شد تجربه‌ی من کاملاً رضایت‌بخش نباشه، بالانس ناپایدار روایت بود. قبل از رسیدن به نبردها، بخش زیادی از کتاب صرف معرفی دنیای داستان، نظام ارزشی خانواده‌ی ماتسوکا، و گذشته‌ی میساکو می‌شه. گرچه این عمق دادن به شخصیت‌ها ضروریه، اما ریتم کند و گاهی پرگویی دیالوگ‌ها باعث شد احساس کنم کتاب داره به‌سختی خودش رو به نقطه‌ی اوج می‌رسونه.

بعد از نبرد اصلی هم، داستان به‌جای دنبال کردن یک مسیر روشن، وارد فاز جمع‌بندی‌های احساسی و فلسفی می‌شه که شاید برای برخی خواننده‌ها غنی باشه، اما برای من، بعد از اون همه هیجان و تراژدی، نیاز به انسجام بیشتری حس می‌شد.

در نهایت، شمشیر کایگن کتابی بود که درخشش‌هایی واقعی داشت، اما برای من، این درخشش‌ها در لابه‌لای روایت بعضاً کش‌دار و ضرب‌آهنگ ناهماهنگ پنهان شدن. با این حال، برای طرفداران نبردهای حماسی و فضای شرقی-فانتزی، ارزش یک بار خواندن رو داره.