یادداشت اسماعیل محمدنژاد 🇮🇷🇵🇸

        یکی از بهترین رمان‌های ایرانی بود که خواندم. هم داستان را دوست داشتم و هم کشش و جذابیتش را که مرا تا آخرین سطر با خود نگاه داشت.
حتی شاید فراتر از سوژه اصلی کتاب، وصف ساده و روشن حال و روز دورانی از تاریخ ایران و مردمانش بود که چگونه حرف میزدند، چگونه فکر میکردند،درباره خودشان، درباره حکومت، چگونه روابط عاشقانه داشتند، قرارهایشان چگونه و در کجا بود، مهاجرت و بورسیه داشتند یا نه...؟!
من از این جهات به این کتاب نگاه کردم و از نثرش، از توصیفات دقیقش و از موضوع و داستان اصلی لذت بردم.