یادداشت ama

        یادداشت یکم، خب، برای اولین یادداشت بعد از یه مدت دست و پنجه نرم کردن با این برنامه، کلافگی های اینترنت ملی و البته، پاک شدن بی دلیل اکانت قبلیم، عکس قشنگی از کتاب گرفتم، نه؟ ؛ به هر حال، شروع می کنم، اگر حوصله ی پر حرفی هام و وقتش رو دارید بخونید و اگر که نه، از جایی که 🔴 رو می بینید بخونید، لپ کلوم از اونجا شروع می شه. 
جلد اول از مجموعه دوست داشتنی پرسی جکسون، دزد آذرخش. اوایل که این کتابو می خوندم زیاد هیجان نداشتم، چون اون موقع یه کتابخوان اینستاگرامی بودم، اگر براتون سواله، همون افرادی که هرچی توی اینستاگرام تبلیغ میشه می خونن، جسارت نباشه ها البته. 
خلاصه که من پرسی جکسون رو به پیشنهاد یکی از معلم هامون خوندم، بله، معلم ! معلم زبانم که ارادت خاصی بهش دارم و عاشق خودش و سلیقه اش توی کتابخوانی ام. بهم گفتش که اگه پول نداری فانتزی های خفن نشر باژ، ارباب حلقه ها یا خیلی از این کتاب های فانتزی معروفو بخری، برو سراغ پرسی جکسون از نشر آناناس (خدا نگذره ازشون ،پشت کتاب زده بودن مثبت نه سال من شونزده ساله مضحکه فامیل شدم 😃 ). و من واقعا هم کتاب رو با قیمت خوبی گرفتم، به قولی، همون مفت ! هر جلد رو صد هزار تومان گرفتم، جمعا پونصد هزار تومان. اما وقتی که می خوندم زیاد علاقه ای نداشتم، تا اینکه همینطوری گذشت و گذشت و اینطوری بود که من عاشق کلمه به کلمه کتاب شدم. هیچ توهینی به هری پاتر یا طرفدار هاش نیست، اما به نظر من پرسی جکسون ماجراجویی خفن تری حتی از هری پاتر داشت، البته این سلیقه منه. چون که هری پاتر یه دنیای جادویی مخصوص خودش داشت و یه فانتزی از ته مغز خلاق جی کی رولینگ بود. اما پرسی جکسون اساطیریه، ژانر جدیدی نیست. 
🔴 به هر حال پر حرفی بسه، کتاب حول محور پرسی جکسون، نوجوون دوازده ساله ای می گذره که زیاد اجتماعی نیست و بر اساس رفتار هایی که تو جامعه رواج داره، عجیب غریبه و فقط هم یک دوست داره، گروور. من کل این کلیشه ی بچه ی خاص و عجیب غریب بودن پرسی رو دوست داشتم، چون همیشه مجموعه های قشنگ همچین کلیشه ای رو توی خودشون جا دادن. مثلا هری پاتر، هری ای که با خانوادش متفاوت بود و ادمی کنجکاو بود، یا توی مجموعه دونده هزارتو، توماسی که خاص بود و با کنجکاوی هاش تونست بچه هارو از هزارتو فراری بده. (این مثال هارو همشونو فیلماشونو دیدم، اگه انقدر پول داشتم که بخرمشون اول حرفم اونطوری نمی گفتم!) به هر حال، پرسی جکسون اولین اساطیری ای بود که خوندم و وای، منو عاشق خودش کرد، اگه ایلیاد و ادیسه رو هم می خوندم طوری که با پرسی جکسون عاشق این ژانر شدم ، عاشقش نمی شدم. 
ماجراجویی های پرسی واقعا جدید و هیجان انگیزه و خوندنش لذت بخشه، و تمام شخصیت ها... همه اشون دوست داشتنین، آنابث ، نابغه ی مو طلایی، گروور، ساتیر دست و پا چلفتی دوست داشتنی، کلاریس، قلدر کابین آرس، لوک، عوضی مورد علاقم (🤣) و ... در کل همه چیز به اندازه بود و دوست داشتنی. اما به نظرم یه نقطه ضعفی که کمی زننده بود این بود که خب، کمی سرعت ماجرا به عنوان جلد اول زیاد بود، می شد کمی بیشتر روی کمپ دورگه ها مانور داد، البته این نظر منه!  این جلد جلد مورد علاقه ام نیست، اما قشنگه، در کل من واقعا توی این مجموعه جلد مورد علاقه ندارم بس که همه اش قشنگه. 
این جلد تونست خوب منو غرق خودش بکنه و ماجراجویی های قشنگی داشتش، مشکلات بین آنابث، پرسی و گروور طی ماجراجویی هاشون و اختلاف نظر هاشون هم واقعا دوست داشتم و به نظرم ریک ریوردان خوب تونسته بود همزمان که داستان رو اداره میکنه، روابط بین شخصیت هارو رشد بده و همه چیز رو به اندازه نوشته بود، مثلا این طوری نبود که کل کتاب به رفیق بازی بگذره و از داستان فاصله بگیره و این طوری هم نبود که همش روند داستانی باشه و خبری از طنز و روابط صمیمانه بین شخصیت ها نباشه. 
و بخش مدوسا رو هم خیلی دوست داشتم، از اونجایی که کلا شخصیت مدوسا رو دوست دارم! 
اما یه ضعفی که به نظرم چشمگیر بود، آخر کتاب زمانی که رسیدن به دنیای زیرین، به نظرم یکم سریع گذاشت، منظورم اینه که، هادس به اون هادسیش! به عنوان برادر زئوس قطعا می تونست کار پرسی و دوستاش رو سخت تر بکنه، اما نکرد، نمی دونم چرا! خلاصه که، تا همینجا کافیه. 
در نهایت، اگر دنبال یه فانتزی ای هستید که تا چند ماه وقتتون رو پر و شما رو درگیر خودش بکنه پرسی جکسون رو از دست ندید. لپ کلوم! 🔴