یادداشت معصومه السادات صدری

        .
«ای انسان رنج‌کشیده»

این کتاب ذهنیت کتاب های زرد را به آدم می دهد ولی اینطور نیست.

یک بار کسی توییت زده بود؛ زندگی بزرگسالی حد فاصل یک رنج است تا رنج دیگر. حرفش درست بود و قشنگ!
یک بار هم یک حاج آقای مطرحی در مدح فررند آوری گفته‌بود:« توی زندگی‌ رنج های بسیاری است، این تو هستی که می توانی انتخاب کنی کدام رنج‌‌ را برداری و به تبعش چه سختی‌هایی را تحمل کنی. یعنی فکر نکنی بچه نیاوردی قرار نیست دیگر سختی بکشی و از این حرف‌ها..»
حرف کتاب همین است. منتهی از زبان آقای مارک منسن که همه نوع غلطی توی زندگیش کرده.
از دختربازی و‌ مواد مخدر و بیکاری و رفتن به سی و‌چند کشور مختلف و..
منسن می‌گوید:« رنجی که می کشی را در آغوش بگیر.وقتی ارزش جدیدی انتخاب می کنی داری اجازه می دهی رنج جدیدی وارد زندگیت شود. خود آن رنج هم راه حلی دارد که خود آن راه حل هم بعدا تبدیل به مشکل جدید می‌شود.»
خلاصه‌اش این است؛ ای انسان، ای بیچاره، دهنت توی دنیا سرویس است. کاش گلی، اسبی، پروانه‌ایی چیزی بودی. 🤪
توی برخی نظرات دیدم دوستان فرهیخته از فحش های نویسنده و ادبیات بی پروایش، ناراحت شدند. در متن ترجمه که یکی دو تا بیشتر نبود آن هم اگر بچه پایین باشید فحش برایتان حساب نمی شود.🤪
من می‌گویم شاید کتاب برای جوان‌ها خوب باشد. مخصوصا بچه‌هایی که برای فرار از سختی‌های زندگی توی خاورمیانه سودای مهاجرت دارند. 

از متن کتاب:
رشد فرایند تکرار شونده و بی پایان است وقتی چیزی را یاد می‌گیریم از اشتباه به درست نمی‌رویم، از اشتباه به اشتباه کمی کمتر می رویم.


انتخاب یک ارزش در زندگی خودتان نیازمند رد کردن ارزش های دیگر است. من اگر بخواهم ازدواجم را مهمترین بخش زندگی‌ام بکنم. ناگریز باید عیاشی برآمده از‌ کوکایین را مهمترین ارزش زندگی‌ام نکنم.

.