یادداشت محمد خزائی

        یک داستان تمام عیار! تلخ، به اندازه و بدون ذره‌ای زیاده‌گویی؛ آنقدر که فکر می‌کنی یک نفر نشسته تمام ماجراها را سانت به سانت و گرم به گرم اندازه گرفته تا مبادا ذره‌ای چیزی از داستان بیرون بزند. حالا شاید فکر کنید که در این میان طبعاً باید خلاقیت ذبح شده باشد؛ اما نه، خلاقیت و شگفتانه‌های این اثر نیز به اندازه دقت آن در اوج است و البته مناسب و به‌جا.

پ.ن: کتاب را تا چند صفحه قبل پایانش، پیش از آن سفر حج پرماجرا خواندم و باقیش ماند برای این روزها. در روزهای انفرادی گهگاه به داستانش فکر کردم و تصویرهایش را مرور. چه روزهایی بود...