یادداشت زهرا خراسانی

        چون اسم و تعریفش رو زیاد شنیده بودم خوندمش، انتظارم ازش بیشتر بود و به‌اندازه‌ی اون تعریف‌ها برام جذب‌کننده نبود؛ با این حال مفاهیمی مثل خودپذیری، نتیجه هر کدوم از انتخاب ها توی زندگی و از همه مهم‌تر کمرنگ کردن حسرت‌ها توی زندگیمون رو با یه فضای داستانی و فانتزی خوب نشون داده بود. چیزی که باعث شد برام به اون اندازه رضایت بخش و قابل‌قبول نباشه هم کش دادن بیش از حد داستان و حالت خسته‌کننده ای بود که داشت؛ همینطور عادی و معمولی نشون دادن مفهوم‌هایی مثل خودکشی و مرگ، همجنسگرایی و سوءمصرف مواد مخدر که نکات مثبتش رو تا حد زیادی خنثی می‌کرد و از بین می‌برد.