یادداشت زهرا

        من انقدر از فضای ادبیات داستانی ایران دور بودم که حتی اسم احمد محمود رو نشنیده بودم، اولین بار که قرار شد کتاب زمین سوخته رو با حلقه کتاب بخونیم فکر میکردم احمد محمود فلسطینیه و زمین سوخته روایت اشغال فلسطین
زمانی که کتاب رو به دست گرفتم و شروع کردم به خوندن، جنس نوشتار و توصیفات، حرفه ای بودن نویسنده رو به رخ میکشید، هر چه کتاب جلوتر میرفت توصیفات جذاب تر میشد و بیشتر بهش دلبسته میشدم، به شخصیت های متعدد و حس و حالشون
زمین سوخته برای من یک روایت بی عیب و نقص بود از روز های اولیه جنگ و حال و هوای مردم اهواز زیر بمب و موشک، هر صفحه به جنبه جدیدی از جنگ میپرداخت و تمام دیدگاه ها رو مطرح میکرد، به نظرم روایت گری احمد محمود از اون روزها منصفانه بود و هم از حماسه ها گفته بود هم از ترس ها، هم از دروغ ها و خیانت ها و هم از همدلی ها و از جان گذشتن ها
فصل پایانی کتاب از منظر من قوت چند برابری داشت نسبت به فصل های اول و از تمام عناصری که از ابتدای کتاب وارد شده بودند نویسنده به خوبی برای پایان بندی استفاده کرده بود
سخنی با احمد محمود
خوش حالم از اشنایی با شما آقای احمد محمود..حالا نه تنها میدونم نویسنده ای ایرانی از خطه جنوب هستید که احوال شما رو از لحظات سخت جنگ تحمیلی با پوست و گوشتم حس کردم و امیدوارم در اینده سایر اثار شما رو هم بخونم