یادداشت مریم السادات هاشمی

        مدت ها پیش این کتاب را  خوانده ام.
سوالات  زیادی را مطرح می‌کند اما بدون این که ذره ای از آن سوال ها را پاسخ بدهد مخاطب را در انبوهی از سوالات و در وادی حیرت‌ رها می‌کند.
احساس می‌کنم نویسنده قصد داشته مخاطب را در سرگردانی خودش شریک کند، خواننده کتاب اگر در زاویه ای که کتاب مطرح می‌کند باقی بماند قافیه را باخته اما اگر بعد از خواندن کتاب تکاپویی برای پیدا کردن سوال هایش در او ایجاد شود دنیا و آخرت را برده است‌.