یادداشت فاطمه شاهواری

                خیلی خوب بود. دو روزه خوندمش. 

با روایت از خواب پریدم و یاد طفل شش ماهه گریه کردم.
با روایت کتیبه‌ای که زمین نماند فاطمه بهروزفخر همزاد پنداری کردم.
برای روایت زهرا صنعتگران نوشتم، فهمیدمت.
به سفرهای خانوم رحیم‌زاده و تجربه‌های محرمی‌اش توی سفر حسادت کردم. محرم بوشهر>>>>
با روایت فاضل فروتن یاد دوستم افتادم که یه زمان امام حسینی! بود و الان...
روایت رضا صدیق قشنگ منو برد وسط بین‌الحرمین، روز عاشورا، الهم ارزقنا این حال و هوا.... 
روایت و واعدنا از حضور امام حسین در زندان کنارش بود:') 
روایت آخر که سهم‌خواهی نام داشت، خیلی عجیب بود انگار دارم داستان جنایی می‌خونم!!! خیلی هم نفهمیدم. اصلا ولش کن.


کتاب امسال، مهمان‌گاه، یه روایت‌هایی داشت با این عبارات که: از وقتی حسین را کنار گذاشتم، با دنیا غریبه شدم. /یعنی دیگه لیاقت نشستن تو روضه‌ات رو ندارم؟/ایمان خیلی محکم جلوی عقل قد علم کرده است. / من در جهان دیگری زندگی می‌کردم، جهان انزوا/کاش میرزا از حبیب می‌پرسید گریه در کدام مجلس؟ کدام تکیه؟/مگر امام حسین نرسید که راه فوز و سعادت را به ما نشان دهد؟ /
حتی یک بار هم نمی‌شنیدی کسی بگوید '' امام حسین باید الگوی ظلم‌ستیزی ما باشد.''
و... 


پر بود از آدم‌هایی که جایی بین خودشون و امام حسین و جلسات و هیأت این دوره و زمونه دچار شک شده بودند.
این کتاب پر بود از شک و ایمان، از پناه، از فروا الی الحسین...


این کتاب رو معصومه عزیزم برام خرید از نمایشگاه کتاب هیئت‌مون تو مدرسه. خیلی چیز خوبی گرفت برام. برای خودش ثواب خرید انگار، خوشحال شدم+دعاش کردم. 


نشر اطراف مثل همیشه خیلی کارش درسته و این کتاب خیلی تر و تمیز و درست بود. دوستش داشتم.

عاشورای1402/