یادداشت فهیمه حدیدی

                بسم الله الرحمن الرحیم
قلم حامد عسکری دیگر آشناست! جدیدا هم که علاقه مند به نوشتن بر حسب دل و حال و وظیفه است. خیلی خودش را مقید به قالب ها نمی داند، بنابراین کتاب های جدیدش بین نثر و دلنوشته و‌جستار و نامه و ... شناورند.  داستان سیستان آقای امیرخانی  به خاطرم می آید و جمله پر تکرار و معروف را ، "مومن در هیچ چارچوبی نمی گنجد"

 تازه! گاهی سجع قاطی جملاتش به چشم میخورد و آهنگ. بالاخره نثر یک‌آدم شاعر ، چیزی از غزل ها به ارث می برند...

پ،ن : کتاب جملات لطیفی داشت ، از پس توصیف وقایع خوب برآمده بود ، اما ضعف داشت در بیان گفتارها. مخصوصا در ترجمه خودمانی خطبه فدکیه ... آن طور که باید و شاید از کار در نیامده بود و بسیار جای بازنویسی داشت. بازگردان نوحه عربی حضرت زهرا (س) به شعر فارسی هم ، حتی اگر لازم باشد به نثر نوشته  شود ، باید حق مطلب بهتر ادا شود. یک بازنگری ویراستاری هم می خواهد[دو سه مورد غلط های تایپی داشت] 

در نهایت نوشتن مستقیم از ائمه ، کاری ست بی باکانه! حداقل برای آن هایی که عمرشان با حساب و کتاب شیعه بودن و هیئت و ... گره خورده است. حضرت زهرا (س) هم که گل سرسبد اهل بیت و نوشتن از ایشان از هر خط قرمزی پررنگ تر است و ملاحظه دارد و جای تامل و صبر . برای همین تحسین می کنم گام بلندی را که نویسنده برداشته  ...