یادداشت

        نگاه امام موسی صدر به حضرت علی(ع)  یک نگاه تشریفاتی ، تقدسی محض نیست  ، او امام علی(ع) را قله کمال انسان می داند اما قله ای که هر قدر هم دست نیافتنی باشد ، دامنه هایی دارد سرشار از زندگی و انسان های بی شماری تربیت یافته این دامنه ها هستند.

انسانِ آسمان برای من جواب بود . سرشار از پاسخ ... پاسخ سوال هایی که طی سال ها گوشه هایی از ذهن و زندگی ام ایجاد شده بودند . شبیه حفره های کوچکی که شاید دور از دسترس خودم مانده بودند یا در پناه دل مشغولی ها و تنبلی ها فراموش شده  بودند. امام موسی صدر برای من   آقای دلیل و پاسخ است ، پرسش نیست!

وصف انسان های کامل ، شیرین و لذت بخش است ، اما وصف انسان کامل از زبان مردی که خودش بیش از دیگران با مرام علی (ع) زیسته است بارها و بارها شیرین تر است . انسان آسمان برای من آب بود ، بعد از تشنگی های بسیار ‌... تشنگی های فراموش شده! تشنگی هایی که اگر در گوشه وجود آدم بمانند خاکش ترک‌میخورد و راهی بنا میشود برای نفوذ نباید ها به کالبد انسان یا شاید راهی برای خروج بایدها! زندگی برایم باید و‌ نباید دارد. گاهی مطلق است  و  معیارهایش واضح و صریح محکم اند. معیاری مثل امیرالمومنان علی(ع) ، معیاری به ثبات و استحکام حیدر ، انسانِ آسمان ، همان علی(ع) که "با ایمانش بازی نمی کرد، در بازارش همانی بود که در خانه ، در خانه اش همانی بود که در جنگ و در جنگش همانی بود که در مسجد مشاهده می شد‌. یک ذات بود ، اینجا و آنجا نمی شناخت. در تمامِ دنیای خدا ، على ولی خدا بود . در همه جا در مقابل خویش و بیگانه یکنواخت بود." ...



پ،ن :
همیشه دلم میخواست صد کتاب انسان آسمان (هدیه/وقف در گردش/نذر/یا هر اسمی!) بدهم و کاری کنم برای خوانده شدنش ، گاهی فکر می کنم ارتفاع لیست آرزوهایم از اعتبار ذاتی ام بیشتر است! هرچه خدا بخواهد ...