یادداشت زهرا احمدیان

        من کتاب رو دوست داشتم. شخصیت پدر خیلی دلنشین و جذاب بود. دوست دارم یاد بگیرم مثل اون آروم و مطمئن باشم حتی در شرایط بحرانی. 
دومین شخصیتی که دوست داشتم، اسکات بود. زاویه نگاهش به مسائل جذاب بود.
ترجمه رو خیلی نپسندیدم، تقریبا یه بخش قابل توجهی از کتاب گذشت تا به ترجمه کتاب عادت کنم اما باز هم تو لیستم گذاشته بودمش که کتاب رو بخرم تا اینکه به آخرش رسیدم و اعصابم رو بهم ریخت. 
من اصلا از پایانی که خودم باید حدس بزنم چی میشه خوشم نمیاد. گر چه نمیشه گفت این کتاب پایان باز داشت ولی با این وجود دوست داشتم که نویسنده یکم داستان رو جلو می‌برد و این پرونده کوچیکی که باز کرده بود رو کامل می‌بست بعد کتاب رو تموم میکرد؛ دلیلی که یه ستاره کم دادم برای همینه. اون نیم ستاره هم برای ترجمه شه.
اما از خوندنش اصلا پشیمون نیستم.