یادداشت زینب شهسوار
1404/5/11

دهه ی اول محرم، برای تبلیغ و تبیین مسائل دینی با همسرم راهیِ یکی از روستاهای استان اصفهان شدیم. در آنجا تنها مساله ی مهمی که مردم را با خودش درگیر کرده بود؛ خیالِ اشتباهِ آریایی بودن و عرب پرست نبودن؛ بود. یعنی مردم آنجا اعتقاد داشتند که به جای 'سلام' باید بگویند درود. و به جای آنکه نام فرزندان خود را از اسامی مبارک ائمه علیه السلام انتخاب کنند، ایرانی اصیل بگذارند. که البته این تنها بخشی از اشکالات افکار آنها بود. آنها معتقد بودند که دین مردم ایران، زرتشت است و اسلام با زور شمشیر وارد مملکتمان شده است. نه دینی آریایی است و نه مردم آن را میخواهند. از همه اینها بگذریم. وقتی به قم بازگشتیم. ناخودآگاه دستم کشیده شد و این کتاب را از قفسه کتابخانه برداشتم. تک تک شبهات و اشکالات افکارِ عده ای از مردم که خیال میکنند وطن پرست و ملی گرا هستند را بر طرف کرده و به خوبی شرح میدهد که چگونه و چطور اسلام و ایران، اینطور باهم خو گرفته و یکی شده اند... به قلم خودم خدمات متقابل اسلام و ایران #معرفی_کتاب
(0/1000)
نظرات
1404/6/9
نام فرزند ایرانی باشه ایراد و اشکال تلقی میشه ؟ اگر قرار باشه همه مردم اسمشون از ائمه اسلام باشه که همه مردم شامل تعداد کمی اسم میشه و بدون تنوع قومیتهای مختلف هم اسمهایی به زبان خودشون دارن و استفاده میکنن آیا این ایراده بنظر شما ؟
0
1404/6/9
یادداشت شما از نظر منطقی دچار مطلقنگریه.. چون بر اساس تجربهی محدود یک روستا نتیجهای کلی دربارهی کل ایران گرفتید و ورود اسلام رو فقط به انتخاب آزاد نسبت دادید.. در حالیکه شواهد تاریخی نشون میده این فرایند ترکیبی از جنگ، سیاست و پذیرش تدریجی بوده. از نظر اخلاقی هم یادداشت شما نگاه یکطرفه داره و باورها و پیشینه متفاوت مردم (به خصوص آریایی ها) رو با برچسب «شبهه» یا «اشتباه» کنار گذاشته.. در حالیکه تنوع فکری در جامعه ایران واقعیتی انکارناپذیره.. برای همین من فکر میکنم یادداشت شما بیشتر حالت تبلیغی و برچسب زنی به عمومِ خاص داره. کاش افرادی مثل شما بهجای نظرات بیجا نسبت به پیشینه و هویت افراد کمی روی خودشون تمرکز داشته باشن..
2
وایولت
1404/6/9
1