یادداشت ماهان خلیلی

        "کایوس انسان است، انسان فانی‌ست، پس کایوس فانی‌ست!" 

کتابی هست که در نظرم اگر در شما اثر کنه، بر روی روحتون تاثیر بزاره، زندگیتون رو تغیر میده. 
مرگ ایوان ایلیچ، فقط درباره مرگ ایوان ایلیچ نیست؛ بلکه درباره زندگی اونه. زندگی‌ای که فقط برای ایوان ایلیچ نیست، بلکه تمام ما به روش‌های خودمون داریم به سبک اون زندگی میکنیم. 
طمع، اندوختن مال، حسادت، چشم به پیشرفت زیاد، تجمل‌گرایی، تظاهر، سازش، ترس، عشق و... نگاه کنید به ایوان ایلیچ که در پایان زندگی خودش، فهمید که تمام راه‌هایی که رفته نادرست بوده. و وقتی به این راه مسئله پی برد، مرد. 
فکرکنیم درباره این کتاب شاهکار. تفکرکنیم درباره این اندیشه ایوان ایلیچ که در نهایت همه میمیرم، اما من زودتر از اونها میمیرم. این کتاب نه فقط درباره ایوان ایلیچ، بلکه درباره اطرافیان اون، که ما هم بسیاری مانند اونها در کنارمون داریم هست. 
شاید اگر به نوع نگاهی که تولستوی در این کتاب نسبت به زندگی و مرگ داره ماهم آگاه بشیم، به رستگاری برسیم. 

"زندگی یک رشته رنج‌هایی بود که مدام شدیدتر میشد و با سرعت پیویسته فزاینده‌ای به سوی پایانش، که عذابی بی‌نهایت هولناک بود می‌شتابید"