یادداشت مونا نظری

                حالا که به مناسبت میلاد امیرالمومنین علیه‌السلام، امروز را روز پدر نامگذاری کرده‌اند، بگذارید یادی کنم از یکی از جذاب‌ترین و پیچیده‌ترین پدرهایی که در داستان‌ها شناخته‌ام؛ پدر هستی، رمانِ درجه یک آقای فرهاد حسن زاده.

پدر هستی هیچکدام از ویژگی‌های کلیشه‌ای پدران قهرمان داستان‌ها را ندارد. او ترسو، بی اعصاب، بدخلق، سرکوبگر و تحقیرکننده است. 
اما آخر داستان یک برگ برنده رو می‌کند که به نظر من تمام اینها را میشوید و می‌برد:
او می‌تواند با آن وجهی از خودش که از آن بیزار است مواجه شود، در موردش حرف بزند و مسئولیت خودش را در رابطه‌ی ناکارآمدی که با دختر نوجوانش داشته بپذیرد. 

من که فکر میکنم مواجه شدن با دشمن درون به شجاعتی بیشتر از جنگیدن با دشمن بیرونی نیاز دارد. 
دمِ بابای هستی و آقای حسن زاده گرم. قطعا نوجوان هایی که این رمان را می‌خوانند با اخلاقهای سخت پدرهایشان همدلانه تر مواجه می‌شوند. 

♦️جذاب‌ترین پدری که در داستان‌ها شناخته‌اید کدام‌ها بوده‌اند؟