دلم می خواست کوتاهه ها نباشد!
می خواستم بنشینم و روایت ها را با جزئیات ، با تصاویر بیشتر بخوانم ، شبیه یک داستان طولانی که برای تک تک کلماتش اشتیاق داری. با خواندنش حس کردم زندگی دقیقا همین جاست و عمر با برکت آقا سیدجواد گوشه های زیادی برای تامل و پرداختن دارد. برخی خرده روایت ها ، برایم محل مکث بودند و در دل خودشان روایت بیش تری می خواستند . مثلا نقش  و  شیوه مدیریت مادر خانواده (یک اصل اساسی برای شناخت هر فرد مروری بر زندگی مادر و همسر و در یک کلام خانم های خانه هایی ست که انسان را از کودکی تا بزرگسالی پرورش داده اند)  ، نحوه برخورد با جهت گیری مخالف و سفر دخترشان به عراق ، وقف شدن پسری برای مبارزات انقلابی و در نهایت قرار گرفتن در کسوت ریاست جمهوری ،  چالش هایی که هر کدام شرایط و الزامات دنیا را تغییر می دهند ، اما مسیر روشن و سربلندی آقا سید جواد را نه ! برای من این همان قله روشنی ست که آدم هایی که راه خودشان را می شناسند ، می دانند حساب و کتابشان با خودشان چند چند است و شیوه درست راه رفتن شان به جلو را کشف کرده اند  ، دقیقا روی این قله ایستاده اند . یک _شاید صدها _سر وگردن بلندتر از دیگران ، با هر شغل و فکر و جایگاه اجتماعی و ... . 

پ ، ن : قلم آقای قزلی  هم چندان نیاز به شرح ندارد . روان و مختصر است  و بدون کش آمدن ، کشش کافی را فراهم می کند . کتاب هایشان اگرچه سطوح مختلفی به لحاظ موضوع ، محتوا و کیفیت متن دارند اما همگی خوش خوان و قابل تمام کردن در یک نیم روز هستند . فکر می کنم از "جای پای جلال" تا "مسافر اردیبهشت"  مشتری ثابت شان - کلمه قشنگ تری پیدا نکردم که همین مفهوم را منتقل کند -حساب بشوم!

حالا که رفیق بودید و تا آخر متن همراهم آمده اید
هدیه به روح آیت الله سید جواد خامنه ای صلوات بفرستید و اگر مایل بودید فاتحه ای قرائت کنید ، هرچند خودشان  بهترین و زیباترینِ صدقاتِ جاریه را روی زمین دارند :)))♡ ان شاء الله عمر و عزتشان مستدام.