یادداشت

        «تو را چه می‌شود اگر او رقص بر خون کند؟ تو خود به کفایت در خون فرو شده‌ای.»
اسکار وایلد نویسنده‌ای که همواره اثاری متفاوت خلق کرده، این بار دست به بازنویسی داستانی تاریخی زده، روایت بریدن سر یوحنا با دسیسۀ دختر خوانده پادشاه؛ روایت‌های متفاوتی از این ماجرا در تاریخ نقل شده و نویسندگان بسیاری دست به کار بازسازی این رویداد شده‌اند و آثار ماندگاری خلق کردند، اما وایلد حقیقتا چیز دیگری ساخته، او روایات را آنگونه که خواسته و در نظرش منطقی بوده چیده، به گونه‌ای که افراد حقیقی به نظر می‌رسند، نه به مانند دیگر شخصیت‌های یک داستان پند آموز که باید شناخت و درس گرفت.
یوحنای پیامبر قعر چاهی در قصر هرودوس، شاه ایالت یهودیه، به بند کشیده شده و همواره فریاد موعظه سر می‌دهد، هیچ‌کس توان ساکت کردن او را ندارد، حتی هنگامی که دختر خواندۀ شاه، سالومه، فرمان دهد.
شاه توجه ویژه‌ای به سالومه دارد و این موضوع توجه مادر سالومه، همسر شاه، را بر می‌انگیزد چنانچه از اولین صفحات کتاب به شاه تذکر می‌دهد چشم از دخترش بردارد، بارها و بارها تکرار می‌کند اما هرودوس گوشی برای شنیدن این جملات ندارد و چندی نمی‌گذرد که تاوان این نگاه بی‌جا را می‌دهد.
شاه تنها کسی نیست که مدام نظر بر سالومه دارد، دیگرانی نیز هستند اما هیچ یک سرانجام خوشی ندارند، چرا که سالومه ذره‌ای ارزش برای دلدادگانش قائل نیست و سبک بال رقص می‌کند میان خون این جان و دل باختگان؛ هرچه آن‌ها بیشتر مشتاق باشند، سالومه بیش‌تر بی‌توجه و بی‌رحم می‌شود. 

در میان سطور این داستانِ کوتاه گفت‌وگوی‌های کوتاهی در می‌گیرد که از احوالات زمان خود حکایت می‌کند، مانند اختلافاتی که از آغاز تولد مسیح میان دسته‌ها و گروه‌های مختلف مردم شکل گرفت، اختلافاتی بی‌اهمیت و ساده که به راحتی قابل چشم‌پوشی بودند و هستند اما این گذشت صورت نمی‌گیرد و حاصل جنگ‌های خونینی هستند که در سده‌های آتی شکل می‌گیرند و خون‌های بسیار ریخته می‌شوند.

ترجمه‌های متفاوتی از این اثر موجود است که  نویسنده این متن به دو ترجمۀ سیروس بهروزی و عبدالله کوثری دسترسی داشته. در قسم مقایسه ترجمۀ استاد کوثری روان‌تر و شیواتر بوده و شیوایی کلام اسکار وایلد را حفظ کرده؛ هرچند که بی مقایسۀ ظاهری نیز می‌توان یقین داشت که کتب ترجمه شده به قلم عبدالله کوثری از کیفیت بالایی برخوردارند و اولویت همیشه با این مترجم است.

در نهایت این کتاب را به افرادی می‌توان توصیه کرد که از روایت‌های تاریخی یا تاریخ جهان و ادیان لذت می‌برند، آن‌هایی که به نمایشنامه‌‌ تاریخی و تئاتر علاقه دارند، از طرفداران اسکار وایلد و ادبیات انگلستان هستند، کسانی که از گفت‌وگوهای طولانی کتاب‌ها لذت نمی‌برند و یا به دنبال داستان کوتاه و جذاب هستند؛ هرچند که هر کسی بدون توجه به این توصیه‌ها می‌تواند از این نمایش کوتاه لذت کافی را ببرد.
«یقین دارم که مصیبتی رخ خواهد داد»