یادداشت fateme bolboli

        چطوری میشه که یه آدم میون اینهمه اسارت بازهم احساس آزادی میکنه...
میون اینهمه بدبختی،دنبال معنا میگرده و دووم میاره؟!!!

این اولین کتابی بود که در رابطه با جنگ جهانی دوم و اردوگاه های کار اجباری میخوندم،بخاطر همین جمله به جمله اش،مثل پتکی بود که به سرم میکوبیدن.
چیزی که ذهنمو مشغول کرده اینه که یهودیا از جنگ جهانی دوم به بعد از دید بقیه منفور شدن یا نه،از اول همینطور بوده؟ 
اصلا از اول یعنی کی و چرا؟