یادداشت سمیه ضیائی

        به سبک نوشته های شیما( شمسی) میخواهم بلند بنویسم اینکه کتاب از کجا شروع شد و با من چه کرد...
آقا مصطفی را از دوران نوجوانی میشناختم، اول با قرار بی قرار که با شیطنتهایش از خنده روده بر میشدم و بعد با اسم تو مصطفاست که از همان کتابهای سال کنکوریست...
همیشه برایم شخصیت جالبی داشت و بعد هر کتاب او تا چند هفته آنقدر میخواستم شبیهش شوم که حتی به لحن صدایم هم آن صدای غلیظ مردانه با تلفظ خاص حرف ( ر ) را میدادم...( اصولا آدم جو گیری ام😅)
و خواهرم هم که آقا مصطفی را میشناخت هر موقع سعی میکردم لحنم شبیهش شود سریع میفهمید و چپ چپ نگاهم میکرد🫠

گذشت و گذشت تا محرم امسال 
سرباز روز نهم  جزو آن صد کتاب روی طاقچه ام بود که واضح است صرفا تزئینی هستند و معلوم نیست تا قبل از مرگم بخوانمشان یا نه...
شب علی اصغر(ع) تصمیم گرفتم بخوانمش...
کتاب پر حجمی است برای همین بیشتر توفیق شد در میان زندگی اش نفس بکشم....بارکدهایی که فیلمهای مرتبط با هر صفحه را گذاشته بود مثل جایزه بود برایم...
به قول آقا این کتاب کاملترین کتاب زندگی این شهید است.
اما این کاملترین هم با مطالعه شبانه روزی خواندن تمام شد و کاش کامل بودنش تا بینهایت ادامه داشت...

این کتاب باعث شد من چند روزی بنده بهتری برای خدا باشم، شاید این روزهای اصلاح شده بعد از مطالعه کتاب برای شما بیشتر باشد...بنا به بزرگی و کوچکی خودتان.

راستش هنوز هم دوست دارم لفظ ( ر ) را مثل آقا مصطفی ادا کنم.