یادداشت سعید بیگی

        نثر کتاب خوب است و مشکلی ندارد و سخت‌خوان نیست.

این کتاب؛ ماجرای یک مرغ دریایی به نام جاناتان است که برعکس مرغان دریایی دیگر، پرواز را تنها وسیله‌ای برای به دست آوردن غذا و زندگی را خوردن و خوابیدن نمی‌داند و به دنبال پرواز در ارتفاعات بالاتر و با سرعت و مهارت بیشتر، برای لذت بردن و دیدن جاهای دورتر و بیشتر از زوایای مختلف و بالاتر و بهتر است...

این یک داستان سمبلیک خوب است که مرا به یاد قصۀ «ماهی سیاه کوچولو» اثر مانایاد صمد بهرنگی انداخت. روحش شاد و یادش گرامی!

باز هم یک قصۀ نمادین، جالب و انگیزشی که شاید برای بعضی نوجوانان و جوانان، موتور پیشرانه به جلو و در مسیر پیشرفت باشد.

البته ممکن است، برای بعضی از آن جهت که به سرکشی و طغیان در برابر خانواده و اجتماع دعوت می‌کند، بدآموزی داشته باشد.

زیرا در این سن حساس؛ فرزندان دورانی بحرانی را می‌گذرانند و نظر و سخن خود را درست‌تر از دیگران می‌دانند و ارتباطات آنها با اطرافیان، به ویژه خانواده که اختلاف سنی چشمگیری با آنها دارند، کمرنگ می‌شود.

و تشخیص اینکه این کار، به راستی خوب و درست و پسندیده است یا نه؟ برای آنان کمی دشوار می‌شود.

به هر روی خوبی‌های این داستان به ایرادهایش می‌چربد و ارزش خواندن دارد، به ویژه برای نوجوانان و سنین نزدیک به آن.