یادداشت عینکی خوش‌قلب

        این کتاب رو همراه با کلاس هفتمی‌هایی خوندم که اولین دوره یک مدرسه بودند. (دقیقاً مثل بچه‌های کلاس هفتم کتاب که اولین دوره دانش‌آموز‌های مدرسه‌‌شان هستند.) آن‌ها هم مثل بچه‌های این کتاب، کلاس کوچک و کم‌جمعیتی داشتند و از آن عجیب‌تر درست وسط سال یکی از بچه‌های کلاس ناپدید شد و یک روز دیگر نیامد، بدون هیچ خبری؛ دقیقاً مثل پالی‌فینک!

داستان پالی‌فینک بزرگ از میانه‌ی این حادثه آغاز می‌شود، وقتی پالی‌فینک به عنوان باحال‌ترین بچه کلاس ناپدید شده و کیتیلین از همه جا بی‌خبر به این کلاس و مدرسه کوچک و کم‌جمعیت می‌آید. کیتیلن تقریباً از همه چیز ناراضی است. چون دلش می‌خواهد به شهر و مدرسه قدیمی‌اش برگردد اما معمای گم شدن پالی فینک و مسابقه‌ی "چه کسی پالی‌فینک بعدی کلاس است" موقتاً حواسش را پرت می‌کند.

کتاب خط داستانی و روند متفاوتی با کتاب‌های دیگر این ژانر دارد، یعنی تا به‌حال کتابی ندیدم که در مورد بچه باحال‌ها باشد، اغلب شخصیت‌های نوجوان رمان‌های مدرسه‌ای به دو دسته‌ی مظلوم‌ها و قلدرها تقسیم می‌شوند و کمتر پیش می‌آید که با یک شخصیت باحال که همه دوستش دارند مواجه شویم. پالی‌فینک چنین شخصیتی است و جالب‌تر اینکه ناپدید شده و ما مثل کیتلین فقط از زاویه‌دید دیگران او را می‌شناسیم. درست مثل اینکه ما هم دانش‌آموز جدید آن کلاس هستیم.

شاید همین خط داستانی متفاوت، باعث شود که خیلی‌ها از کتاب لذت نبرند یا روند حوادث داستان برایشان کسل‌‌کننده و بی‌هدف به نظر برسد. که البته تا حدی حق دارند، چون بخش ابتدایی داستان تا حد زیادی کسالت‌بار است. از طرفی ضعف در شخصیت‌پردازی هم به آن دامن می‌زند اما نیمه‌ی دوم داستان و کشف معمای پالی‌فینک، فضا را عوض می‌کند و به هیجان داستان می‌افزاید و باعث می‌شود ضعف‌های قصه را تا حدی ببخشیم.

همان طور که اشاره کردم شخصیت‌پردازی داستان واقعا ضعیف است، غیر از پالی‌فینک باقی شخصیت‌ها شبیه به عروسک‌های مقوایی هستند که به هر کدام یک ویژگی خاص چسبانده شده و خیلی وقت‌ها باهم قاطی می‌شوند. شخصیت جذاب هم پالی فینکِ واقعی نیست، بلکه آن شخصیتی است که بچه‌ها تعریف می‌کنند و در ذهن ما و کیتیلین نقش می بندد، وگرنه احتمالاً پالی فینک واقعی هم یک پسر معمولی و در کلام نویسنده یک عروسک مقوایی‌ است.

پالی فینک بزرگ را به خاطر تجربه‌ی واقعی آن کلاس هفتم و به خاطر غافلگیری میانه‌ی داستان دوست دارم اما کتاب محبوبم نیست و  تا حدی به دیگران حق می‌دهم که خیلی دوستش نداشته باشند.