یادداشت Aylin𖧧

ممنونم که وقت گذاشتید و خوندید❤️
شهادت حضرت علی‌اکبر -علیه السلام- در حدی دردناک و جانسوزه که نه فقط از این کتاب، از هیچ قلم و دوربینی نمی‌شه انتظار به تصویر کشیدنش رو داشت. 💔 منظور من جزئیات دیگه‌ایه، مثل رزم حضرت بعد از این‌که وقفه‌ی کوتاهی بین رزم می‌افته و ایشون برمی‌گردن سمت امام (تو این کتاب نوشته بود حضرت در رزم دوم پیاده بودن، در حالی که اکثرا در منابع دیگه گفته شده خون جلو چشم اسب رو گرفت و...) یا عزاداری امام حسین برای ایشون. در کل به نظرم اون شخصیت قدرتمند امام حسین -علیه السلام- که حتی حین گریه و در سوگ اصحاب و عزیزانشون هم مصمم و باابهت بودن و دست از هدف والاشون برنداشتن، آن‌چنان در این کتاب دیده و احساس نشد. 
امیدوارم بخونیدش و خوشحال می‌شم نظرتون رو در موردش بدونم🌱 

بله جانسوز بودن شهادت حضرت علی اکبر غیرقابل تحریر هستش...،بله امام حسین بسیار صبورانه با شهادت تک تک اعضای سپاه و خانواده اشون برخورد کردن و این از ویژگی‌های بارز قیامشون بوده که بیشتر به مفهوم آزادگیِ قیامشون دامن می‌زنه و اونو تایید می‌کنه.
حتما به زودی این کتاب رو مطالعه می‌کنم و بهتون اطلاع می‌دم که مطالعه شده🙂ممنونم از یادداشت ارزشمندتون
@AppleSmell333 

😐💔
نگفتم روایت مختارنامه درسته یا اشتباه، گفتم باید ببینمش. 

توی این کتاب طوری نوشته شده که انگار "نامه"ای در کار نیست، ابن‌زیاد هم خبر نداره. یه‌هو این فکر به ذهن ابن‌سعد می‌رسه و به شمر می‌گه تو که با اباالفضل -علیه السلام- فامیلی، برو او رو از لشکر حسین -علیه السلام- خارج کن. اگه کتاب رو خونده باشید، منظورم رو متوجه می‌شید. از نظر من، هم موضوع امان‌نامه و هم خود روز عاشورا در این کتاب ضعیف روایت شده. 
طوری که من خونده‌ام، تاریخ می‌گه قرة بن‌قیس مدت‌ها پس از واقعه‌ی عاشورا گفته که اگر جناب حر در روز عاشورا به من گفته بود به چه منظور سمت سپاه اباعبدالله می‌ره، من هم باهاش می‌رفتم. ولی توی این کتاب، قرة بن‌قیس همین حرف رو در روز عاشورا و رو به فرماندهان سپاه دشمن می‌گه و اونا هم کاریش ندارن. که خب این‌جا انگار "ترتیبِ" روایت وقایع، خودش داره وقایع و شخصیت‌ها رو تغییر می‌ده. 
درباره‌ی تخیل چیزی نگفتم در این یادداشت؛ و منظورتون از تخیل در گزارش‌ها (و ارتباطش با این کتاب) رو متوجه نمی‌شم. در هر صورت، ورود تخیل به وقایع تاریخی گاهی به نظر بی‌ضرر می‌آد ولی باز مشکل ایجاد می‌کنه. 

و در مورد قره بن قیس؛ به این مورد نمیگن تغییر شخصیت‌ها و وقایع، باید با توجه به بستر اتفاق صحبت کرد. ببینید در این کتاب نویسنده اومده روایت سید بن طاووس و روایت تا اونجا که تو ذهنم میاد طبری رو با همدیگه ترکیب کرده و اینجاست که ما میگیم نویسنده اومده از تخیل خودش برای پروراندن ماجرا استفاده کرده، چرا این حرف رو می‌زنیم؟ چون عباراتی که نویسنده از قول قرة بن قیس نقل می‌کنه در واقع همش برای ایشون نیست، در گزارش‌های تاریخی اومده که قسمتی از این مکالمات بین حر بن یزید ریاحی و شخص دیگری به نام مهاجر بن اوس اتفاق می‌افته، حالا نویسنده اومده چیکار کرده؟ اومده این مکالمه‌ها رو از زبان یه نفر بیان کرده، حالا چرا این لطمه نمی‌زنه؟ به خاطر اینکه الان اون اشخاص مثلاً همون مهاجر بن اوس یا قرة بن قیس برای این منظوری که نویسنده می‌خواد به مخاطب انتقال بده موضوعیت نداره. نویسنده چه منظوری رو می‌خواد به مخاطب انتقال بده؟ نویسنده می‌خواد حالات جناب حر رو هنگامی که داره تصمیم می‌گیره به سپاه امام بپیونده به مخاطب نتقال میده، پس خیلی اینجا موضوعیت نداره که کلام بین کدام دو نفر منعقد شده. 
@AppleSmell333 

در مورد قسمت دوم، مطالعه گزارش‌های تاریخی اینطور به ما نشون میده که گویا این صحبت قرة بن قیس هنگام نقل واقعه عاشورا بوده به عنوان یک راوی، حالا نویسنده اومده این جمله رو بر زبان قرة بن قیس جاری کرده، جمله ی خود قرة بن قیس هم بوده، منتها در یک زمان دیگه، در چه زمانی؟ در زمانی که داشته با ابن سعد گفتگو می‌کرده. حالا این زیانی می‌رسونه به ماجرا؟ نه، من فکر میکنم زیان نمی‌رسونه. به خاطر اینکه نویسنده شاید میخواسته این رو به مخاطب برسونه که غیر از جناب حر، کسان دیگری هم بودند که می‌خواستند به لشکر امام بپیوندند و امام رو برحق می‌دونستند ولی شجاعت جناب حر رو نداشتند در انتخاب. 
@AppleSmell333 

ببینید خانم مهدی‌زاده‌ی عزیز، چه در مورد امان‌نامه و چه در مورد ماجرای قرة بن‌قیس که بالاتر نوشتید، این نظر شماست و نظرتون برام محترمه. کاری ندارم که امان‌نامه‌ی شفاهی هم به اندازه‌ی امان‌نامه‌ی مکتوب معتبره، حرف من اینه که وقایع باید طوری که اتفاق افتاده‌ان بیان بشن. مگه شما نفرمودید که تخیل در جزئیات مشکلی ایجاد نمی‌کنه؟ حالا من می‌گم چی می‌شد اگر جزئیاتی که تا حدود زیادی ازشون مطمئنیم، همون‌طور که تاریخ گفته در کتاب نقل می‌شد و تغییری -اون هم به این شکل!- در اون ها ایجاد نمی‌شد تا مخاطب نوجوان سردرگم نشه؟ 
اگر هر نویسنده‌ی رمان صرفا با توجه به منظوری که می‌خواد به مخاطب برسونه، بیاد جزئیات تاریخی رو تغییر بده، انبوهی از روایت‌های داستانی رو از واقعه خواهیم داشت که با هم متفاوتن و مخاطب رو گیج می‌کنن. جزئیات مهمن؛ حتی اگه ما سعی کنیم نادیده بگیریمشون. و تخیل باید جایی وارد بشه که نویسنده برای شکل دادن به روایت داستانی چاره‌ای نداره و در تاریخ اطلاعاتی در مورد موضوع موردنظرش پیدا نکرده؛ نه این که هرجا که خودمون صلاح می‌دونیم بیاییم تاریخ رو عوض کنیم. 

از نظر منِ خواننده‌ی کتاب، این کتاب نکات مثبت هم داشت و در صحنه‌های دیگه خوب عمل کرده بود، به شخصیت حضرت عباس هم حداقل بهتر از بقیه‌ی شخصیت‌ها پرداخته بود. ولی خود صحنه‌ی امان‌نامه ضعیف بود، شخصیت‌پردازی‌ش از امام حسین -علیه السلام- ضعیف بود، صحنه‌ی رزم حضرت علی‌اکبر -علیه السلام- اشکال داشت و مواردی که همه رو در یادداشتم گفتم.
شما فرمودید برای نوجوان خوب بیان شده ولی، اگر من هنوز هم نوجوان حساب می‌شم، و اگر نظر من اصلا براتون مهمه، باید بگم با شما هم‌نظر نیستم. من این روایت رو از امان‌نامه و روز عاشورا نپسندیدم. دلیل این همه اصرار شما برای تغییر دادن نظر بنده و دفاع از این کتاب رو هم واقعا متوجه نمی‌شم.  

من از کتاب دفاع نمی کنم. اتفاقا به نشر مهرستان نقدهای زیادی هم دارم و نوشتم. ولی نقد تاریخی یه اصولی داره. دلبخواه ما نیست.
من با شما بحث نمی کنم که نظرتون رو تغییر بدم چون لزومی به این کار نیست. اصول نقد تاریخی رو میگم.
اگر یادداشت های قبلی من رو دیده باشید اتفاقا من هم به این نکته اصرار دارم که وقتی گزارش تاریخی در مورد موضوعی هست چرا اون رو بدون دلیل با تخیل تغییر بدیم.
بحث اینجاست که این مواردی که مطرح میکنید مصداق اون موضوع نیست و بحث بعدی اینه که در این موارد تاریخ عوض نشده. چون خود عوض شدن تاریخ هم معنا داره
مشکل اینه که با دیدن دو تا کتاب یا گزارش نمیشه ادعا کرد که فلان واقعه اینطور که من فکر میکنم اتفاق افتاده و حالا که تو این کتاب جور دیگری مطرح شده پس حتما کتاب اشتباه میگه، به تمام اینها اختلاف در نظرات مورخان و صاحب نظران رو هم باید اضافه کرد.

@AppleSmell333