یادداشت ریحان

        سال بلوا رو که شروع کردم فکر نمیکردم اینقدر درگیرم کنه
از همون اول کتاب نوشا رو خیلی خوب فهمیدم یه غم بی‌پایان داشت، از اون غما که نمی‌تونی براش کلمه پیدا کنی ولی حسش می‌کنی
بعضی جاها حس می‌کردم نفس کم آوردم از این‌همه غم، از این‌همه تحمل و حرف ناگفته
آخرش که تموم شد چند دقیقه فقط به دیوار خیره شدم یه حس سنگین توی دلم بود، یه غم نرم و موندگار...