یادداشت نفیسه سادات موسوی

        یکی دو روایت طول کشید تا به اختلافات فرهنگی بین ایران و آلمان عادت کنم و بتوانم با کتاب ارتباط برقرار کنم. اما بعد از آن با مجموعه روایتی ساده و صادقانه ( البته کمی غیر صمیمی و نزدیک به رسمی) از زبان یک آدم کتابخوان ولی کم ادعا مواجه بودم که بارها و بارها لابلای تعریف و توصیف موقعیت ها یا خاطرات، خود را به جای نویسنده می دیدم. 
بنظرم کتاب خوان ها در اقصی نقاط کتاب میتوانند جیغ کوچکی بکشند و بارها و بارها بگویند: وای منم همین طور! و همین قبیله سازی و داشتن خاطرات مشترک جمعی است که کتاب را در نهایت دوست داشتنی میکند.