یادداشت Emily

        وای خدای من! یکی از معدود کتابایی که با وجود (نسبتا) ترند شدن، دوستش داشتممم. پیپ عزیزم، به نظرم خیلی شخصیت خوبی داشت، قطعا اگه مثل رفیقاش خوش گذرون و... بود نمیتونستم انقدر دوستش داشته باشم. اینکه قدم به قدم همراه پیپ پیش میرفتی و داستان از زبان خودش بود، باعث میشد هیچ نظری راجع به قاتل نداشته باشی، هیچ ایده ای راجع به آخر داستان نداشتم، ولی این باعث نشد پایانش غیر طبیعی باشه(این زخم رو توی دیزی دارکر خوردم.) و تو بگی چه مسخره! فقط باعث میشد حس کنی چقدر احمقی که زودتر نفهمیدی. راوی رو هم دوست داشتم. هرچند کلا از روابط عاطفی لذت نمیبرم.  در کل باعث شد هالی جکسون هم تبدیل به یکی از نویسنده های موردعلاقه ام بشه. 
پ. ن: سریالش هم ساخته شده، پیشنهاد میکنم اول کتابو بخونید. به شخصه سریال و کامل ندیدم اما همون نصفش هم که دیدم ترتیب اتفاقات و... متفاوته.(ولی به نظرم انتخاب بازیگراش بد نبود.)