یادداشت پرسفونه‌ی یک هادس خیالی

        (سومین باریه که دارم تلاش میکنم از این کتاب بنویسم و امید وارم این دفعه دیگه پاک نشه ...)
قبل از خوندن این کتاب خیلی میترسیدم و بدبین بودم، به دلایل مختلفی که یکیش این بود که دومین کتابم با یک نویسنده‌ی ایرنی بود و یکی دیگش هم این بود که اولین کتابم با ژانر طنز بود که به خاطر مریضی کمال گرایی کوچیکی که داشتم دلم میخواست بهترین کتابو توی این زمینه پیدا کنم و بخونم ولی بی خیالش شدم برای مقابله با اون حس و قصه های امیر علی رو خوندم، توقعم از نبویانِ بازیگر و پادکستر که اسطوره‌ی مافیاست به عنوان یک نویسنده خیلی کمتر بود و واقعا میشه گفت اولین تجربه‌ی خوبی برای یک کتاب طنز بود برام.
خیلی جاهاش لبخندای ملیح میزدم از طنازی هاش و گاهی صدای خندم خیلی بلند میشد.
و در اخر یک بار دیگه بهم یاد آوری کرد که یک کتاب رو از روی جلدش قضاوت نمیکنن.
پ.ن: نقاشی های خیلی عجیب و جالبی داخلش بود که واقعا جذبشون شدم 😂😂