یادداشت رجا

        نمی‌دانم دو یا سه مرتبه خوانده‌امش! اصلا سبک نوشتن جلال را آنچنان می پسندم که نگو...! نوعی خستگی و خشونت پنهان دارد! وقت‌هایی هست که احساس می‌کنم مرحوم رو به رویم نشسته و می‌گوید فلانی، حواست هست چه می گویم؟!
سبک جلال، منحصر به فرد است.
بگذریم.
رویه خطی و در عین حال گیرای داستان بیانگر روح جامعه زیسته نویسنده است. جلال در آن روزگار می‌زیسته که نوشته است. جدا از روزگار خود نبوده و در یک دنیای خیالی برساخته از ایدئولوژی‌های فردی یا فضای غالب رمانس غرق نشده است. اگر 60 یا 70 سال برگردی عقب‌تر، در همان کوچه‌های خاکی و کثیف روستای داستان جلال قدم خواهی زد.
نقدهای سنگین و جدی جلال بر نظام آموزشی یک کشور خسته، در بند بند کتاب مشخص است.