یادداشت امیرعباس شاهسواری

        رساله ای بود کوتاه 
چون رساله های گذشتگان 
به نظرم کل ایده دکتر گلشنی توی این کوتاهه بود .
نفی پوزیتیویسم ،حاکم بودن فلسفه بر فیزیک ،دیالکتیک فلسفه و فیزیک ،نگاه راهبردی به رشته های بین رشته ای ،بین علوم تجربی و فلسفه ،امکان آزمون و خطا به علوم بومی و انگ شبه علم نزدن به آنها 
قسمتی اش می رود به سمت نفی پوپر و ...
قسمت آخر تکمله ای دارد در باب طب سنتی و طب اسلامی که بسیار آن را قبول دارم .
تجربه زیسته من در فضای علوم پزشکی این است .اساتیدی که قسمتی از طب مدرن را می خوانند ،فکر می کنند علم همین است و بقیه علم نیست ،استاد تمام فیزیوتراپی فکر می کند همه چیز عضله است و همه درد ها را می توان عضلانی حل نمود و جراح ارتوپدی همه دردها را از استخوان می بیند  .به همین خاطر فضای علوم پزشکی درست نمی شود تا یک وزیر داشته باشیم که مدیریت پزشکی خوانده باشد .فردی که از همه علوم پزشکی اطلاعی داشته باشد و تخصص آن در مدیریت باشد و بداند به کدام علم چه ضریبی بدهد ...انصافا در قضیه طب های مکمل و یا طب سنتی و طب اسلامی ،همواره شاهد افراط و تفریط هستیم (جمله کتاب )
به نظرم کاملا درست است .نه باید نفی کرد و نه باید اثبات کرد صد درصد.به عنوان یک امکان باید نگاه کرد به این مقوله و باید پژوهشکده هایی با بودجه های مشخص و مکفی به آنها تعلق بگیرد .روند تکوین علم نیاز به زمان دارد و دستوری نیست .شبه علم خواندن طب اسلامی و سنتی اشتباه و از آن طرف آن را یک پارادایم کامل دانستن و نفی طب مدرن و آتش زدن هاریسون کاری بس اشتباه تر است ...اگر فکر می کنید شما که طب اسلامی و طب سنتی را به کل نفی می کنید ،حرکت صحیحی انجام می دهید...به اپیزود ۲۳ ام از پادکست فلسفه علم ،گوش فراردهید .کاری از سیاوش صفاریان پور  با موضوع ((تحلیل مناقشه طب مکمل رایج و پزشکی رایج در ایران از منظر فلسفه علم ))که پایان نامه دکتر امیر حسن موسوی بوده است و با حضور او و استاد دکتر علیرضا منجمی که یکی از شناخته شده ترین اساتید فلسفه پزشکی کشور است