یادداشت

        حوالی سال ۹۶ نسخه عربی آن موسوم به «لیالی بیشاور» را از دوستم قرض گرفتم ، آن موقع ها هر پنجشنبه راهی تهران بودم ؛ جاده فقیرِ قم- تهران بهانه خوبی بود تا غرق کتاب شوم.
کتاب ، سیری داستانی دارد ، استدلال ها تا حدودی محکم اند ، نگارنده خود فردی صاحب فضل است و روح فضیلت او در کتابهایش جریان دارد - چیزی که درباره مرحوم آیت الله سید مرتضی نجومی یا شیخ بهایی اعلی الله مقامهما الشریف هم بسیار صادق است - کتاب نرم و روان همه چیز را پیش برده و مخاطب بعید است خسته شود.
این کتاب را به همه دوستداران کلام و عقاید شیعی که میخواهند این مسیر را شروع کنند توصیه میکنم.