یادداشت علیرضا فتاح

        موتیفی، مضمونی تکراری، در ادبیات و هنر جهان هست که مردان اهل هنر عاشق زنان دیوانه می‌شوند و پابه‌پای آن‌ها دیوانگی می‌کنند و به تباهی او تباه می‌شوند، همچون سرنوشت بسیاری از ما. معروف‌ترین مثالش شاید صبحانه در تیفانی کاپوتی باشد و  دختری از پروی یوسا و حتی تا حدی آناکارنینا هم الان به یادم می‌آید. معشوق شعر فارسی هم خیلی وقت‌ها از این تصویر دور نیست. 

 این هم از همان دسته و از معاصرترین‌ها و بانمک‌ترین‌هاش. 

ادبیات اروپا و به‌ویژه فرانسه انگار هنوز زنده است.