یادداشت dream.m

        خب قرار هم نیست نویسنده ها همیشه خوب بنویسن :))
امروز که با سعید درباره کتاب حرف میزدیم، گفتم خیلی خوشحالم داریم نمایشنامه ایرانی میخونیم، چون با کلی نویسنده که نمی‌شناختم آشنا شدم( و این البته از بی سوادی من بوده) و چون از هر نویسنده سعی میکنیم چند کار بخونیم اونهم در فاصله های نزدیک، باعث شده از نویسنده های خوبی که شناختیم و با خوندن کارشون شیفته شون شدیم، اسطوره زدایی بشه. 
ما از بیضایی خوندیم و دیدیم همیشه عالی نیست و گاهی دلمون رو میزنه، از ساعدی خوندیم و دیدیم میتونه هم کارهای شعارزده بنویسه و هم باعث بشه براش ایستاده کف بزنیم، و با نغمه ثمینی آشنا شدیم و نبوغ یک نویسنده رو توی کلمات کشف کردیم. 
خیلی کاری که انجام میدیم رو دوست دارم. نمایشنامه خوندن این حسن رو داره که کوتاهه و زود میتونی به نتیجه برسونیش و اون ملال رمان خوندن رو نداره. یه روتین منظم هم به برنامه مطالعاتی آدم میده که قطعا برای هردو بخشش به دوستای باسواد و پایه احتیاج داری. هربار توی ریویوو هام دارم از این همخوانی حرف میزنم، احتمالا توی ذوق شما که میخونید بزنه این تکرار، ولی دوست دارم خودم یادم بمونه چیا رو چجوری خوندم و از کیا چیا یاد گرفتم. خب شایدم بتونم فرهنگ همخوانی رو ترویج کنم.
~ (^ .  ^)~
......
این نمایشنامه درباره رابطه آدم ها باهم بر اساس اصل اعتماده، و در اینجا این مفهوم رو با رابطه بین زن و شوهر های داستان مطرح میکنه.
عنوان نمایشنامه خشکسالی و دروغ، از جمله دعایی کوروش اقتباس شده.
در کل نمایشنامه کار قوی ای نیست. ضعف و چاله چوله زیادی داره و نسبت به کارهای دیگه آقای یعقوبی راضی کننده نیست.