یادداشت فهیمه حدیدی

        امان از نزار قبانی!
واقعا نمی توانم بگویم چطور واژه هایش معنی دارند ...
بعد از اینکه از دست مترجم و از بین دو فرهنگ عبور کرده اند ، مخلوطی از شعر عربی با پس زمینه ای از فرهنگ اروپایی که باز هم به فارسی خوش می نشیند!

بیروت را چنان توصیف می کند که می توانی گوشه گوشه تهران را تصور کنی ، یا اصفهانت را یا هرشهر و دیاری که دوست داری.‌نزار قبانی ذاتا شاعر نوگرا و عاشقی ست. عاشقانه هاش مشهور ترین قسمت اشعارش _حداقل بین‌فارسی زبان ها و شاید از نظر من_ هستند. 

در انتهای یادداشت ،
شما را با این‌یکی تنها می گذارم:

"انتخاب"

انتخاب با توست
میانِ
مرگ بر سینه من
یا بر دفترهای شعر من!
عشق را انتخاب کن و یا ناعشق را
انتخاب نکردن ترسویی است
راهی میانه وجود ندارد
بین بهشت و جهنم 

همه ورقه هایت را بریز بر زمین
هر تصمیمی را قبول میکنم !
حرف بزن... خشمگین شو...
منفجر شو...
اما آن جا نایست
بی حرکت چون میخ...
نمی توانم چون کاهی سبک
زیر باران بمانم...

خسته ای تو
وحشت زده ای
اما
سفر من دراز است...بسیار دراز.
یا در دریا غوطه ور شو
یا از آن کناره گیر
هیچ دریایی بی گرداب نیست.
عشق رویارویی بزرگی است
تصليب... شکنجه... اشک
سفری در میان سیاره های بی انتها
ترسِ تو مرا میکشد
ترسِ انسانی که خود را
سرگرم می کند در پس پرده!
هیچ ایمان ندارم به عشقی که
شور انقلابی در آن نیست
این عشق دیوارها را فرو نمی ریزد
چون توفانی نمی آشوبد.

چقدر میخواستم عشق تو مرا در کام می کشید
چون توفانی مرا از ریشه در می آورد....

انتخاب با توست
میانِ
مرگ بر روی سینه من
یا بر دفترهای شعر من
راهی میانه نیست
بین
بهشت و دوزخ