یادداشت

        چقدر اسم سرباز روح الله برای آقای سرباز روح الله رضوی با مسماست!یک سرباز آتش به اختیار برای روح الله! 
کتاب چند بخش داره، غزه و سوریه، کشمیر، حج، بنگلادش، کاراکاس. آقای رضوی توی کشمیر و حج مبلغه و توی بقیه کتاب سفیر صلح. این تفاوت توی لحن نوشته هم معلومه. بخش های کشمیر و حج  ریتم روایت آروم و پرجزئیاته و توی بقیه بخش ها ریتم کتاب به اقتضای سفر تند و هیجانی می شه و تمرکز بیشتر روی اتفاقاته تا توصیفات. 
بخش کشمیر و حج و  خوندن احوال و افکار برادرها و خواهرهای مسلمونم حس قشنگی داشت. مخصوصا کشمیر رو خیلی خیلی دوست داشتم؛ هم به خاطر توصیف مفصل از اقلیم شگفت انگیز کشمیر و هم به خاطر مسلمانی ساده و حاره ای مردم اون منطقه. 
خوندن شرح سفرهایی که آقای رضوی برای صلح رفتن  و شرح همسفرها و اتفاقات توی دوره و زمونه ای که مستکبر و منفعت طلب و بی عار صلح رو تا حد"داد نزن بابا چرتمون پاره شد" تنزل دادن، مثل نفس کشیدن با ریه های زخم خورده از آلودگی تهران توی هوای نیمه راه دماوند بود. از نگاه پویا و اثر بخش اون آدما به صلح و تلاش هاشون کلی انرژی گرفتم. آقای رضوی خودشون رو جهان وطن می دونن، نه به این معنا که به هیچ جا تعلق ندارم بلکه به این معنا که هرجا پرچم مبارزه با ظلم بلنده من اهل اونجام. 
چیز دیگه ای که درباره آفای رضوی خیلی دوست داشتم همراه داشتن زن و فرزند توی سفرها بود. جا داره که خاطرات خانوم رضوی هم از بعد زنانه و مادرانه این سفرها جمع آوری بشه. 
به هرکس که به انقلاب اسلامی و آرمان بلند"عدل" که شیعه قرن ها سردمدارش بوده علاقه منده پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونه، مخصوصا جماعت دانشجوی تشکلی. 
پ. ن:فقط اون واکنش مادورو به عکس حاج قاسم :))))