یادداشت

        «در هوس خیال تو»

داستان بلند «ابداع مورل» یادداشت‌های یه مجرم ونزوئلاییه که از ترس مجازات توسط حکومت، به جزیرهٔ ناشناختهٔ -ظاهراً- خالی از سکنه‌ای پناه می‌بره. اون توی این جزیره کشف می‌کنه، عاشق می‌شه و دنبال راهی برای رسیدن به معشوقش می‌گرده. نکته‌ش کجاست؟ به من چه. خودتون برید بخونید :)
فقط قبلش چندتا نکته:

۱. بهتره داستان رو توی یک یا نهایتاً دوبار دست گرفتن بخونید که جذابیت ایدهٔ فانتزیش براتون از بین نره.

۲. این یه قانون کلیه، نه مختص این کتاب: اینکه سعی کنید بدون پیش‌فرض کتاب‌ها رو بخونین. من تعریف این کتاب رو خیلی شنیده بودم و همین انتظار بالا باعث شد از ایدهٔ خفن طرح داستان کم‌تر لذت ببرم. وگرنه ایدهٔ داستان خیلی جذاب و دوست‌داشتنی می‌تونه باشه.

۳. همچنان می‌گم ایدهٔ طرح داستان واقعاً قویه. اما چند صفحهٔ آخرش به طرز ناشیانه و دل‌نچسبی (!) همهٔ ابهامات و گره‌های داستان دونه‌دونه توسط راوی باز می‌شن و عاقبت همه چیز روشن می‌شه. اینه که یکم تو ذوق می‌زنه.

۴. پانویس‌های ویراستار بعضاً از خود داستان برام عجیب‌تر بود. رفتارش با متن طور عجیبی بود. انگار که نسخهٔ زبان اصلی، نسخه خطی باشه و کار ویراستار، تصحیح کردنش. بیخیال بابا :)
(این نکته اشتباه من بود و اتفاقاً بخش جالبیه. دوستان در کامنت‌ها تصحیح کردن.)

۵. هوفففففف. اولین کتاب پساالمپیاد.
(یه تمّت بگم عشق کنیما)