یادداشت مرضیه حسینی

                همین که دیدمش یه طعم تلخی در تمام ذهنم پخش شد. یادمه وقتی این کتاب رو می‌خوندم همه جا سیاه و خاکستری بود. از یه جایی به بعد نتونستم ادامه‌ش بدم، نمی‌دونم به‌خاطر این بود که واقعیت‌ها رو می‌کوبید تو صورتم یا چون هیچ‌کدوم از حرفاش واقعیت نداشت.
        
(0/1000)

نظرات

علی

1402/10/01

بی‌جهت نیست که بهش میگن بدبین‌ترین فیلسوف تاریخ.
من چیزی ازش نخوندم ولی تولستوی تو اعترافش ازش نقل قول می‌کنه، در این حد بود که زندگی کلا پوچه خودمون بکشیم بهتره 😅 حالا خدا رو شکر که تولستوی‌ از اون ناامیدی شوپنهاوری دراومد (تا حدودی 😄)
3
غمگینم که از تولستوی چیزی نخوندم.
حالا خیلی جالبه که اروین یالوم کتابی داره با عنوان «درمان شوپنهاور». قصد دارم بخونمش ببینم این شیوه‌ی درمانی چطور کار می‌کنه 😁 
خب پیشنهاد می کنم حتما حتما از تولستوی هم بخونید، یکی از نویسنده‌های بسیار مورد علاقه منه ☺️ (نویسندهٔ مورد علاقه یعنی کسی که هر چی بنویسه چشم‌بسته میگم خوبه 😄)
@marmarin_libro 
راستش شونصدساله توی لیستمه و منتظرم صدام بزنه اما نمی‌زنه 😬 به تولستوی و کتاباش برسونید که با من آشتی کنن لطفاً 💘
@szm_books 
اپیزود 119 رادیو راه مجتبی شکوری روگوش کنید. متوجه دلیل این همه تاریکی و پوچی تو این اثر میشید 
1
حتماً، ممنونم از پیشنهادتون 
زینب🌼

1402/10/02

وای. وای. دقیقا همین حس رو بهش دارم.
دلم نمیخواد بخونمش چون میدونم یه چیزایی میکوبه تو صورتم،که دوست ندارم بپذیرمشون،اما از طرف دیگه هیچ دلیل قانع کننده ای برای ردش هم پیدا نمی‌کنم:))))))
1
تلخه، من اون برهه نیاز به شیرینی داشتم و این کتاب بدترین انتخاب بود