یادداشت zeinab aghaei

        The pleasure of the text
کتاب کوتاه،سخت و مشقت بار ولی لذت بخش.
تأملات خلاقانه بارت درباره نوشتن و خواندن.
لذت متن همانطور که نشانگر یک شیوه نوشتار است نماینده یک شیوه خوانش نیز هست:زبان را زخمه زدن،در متن چریدن :)
این کتاب های سخت که به زحمت هرچند خط یا پاراگراف یکبار می فهمی چه می گوید ،دقیقا همین ها هستند که افق های تازه ای به روی خواننده می گشایند.
برای همین من از نفهمیدن اش،از سختی اش،کنار نکشیدم.همانطور نفهم وار،پیش رفتم و خواندمش.و حالا مرا به دنیایی از کتابهای دیگر،اصطلاحات و نویسندگان دیگر برد.
حالا به شدت علاقمند شدم بیشتر درباره نقد ادبی بدانم(چه از طریق خود بارت چه بقیه) مقاله هایی درباره این اصطلاحات بخوانم و علاقه ام به زبان شناسی و نشانه شناسی را بهم یادآور شد.
امیدوارم وقتی چیزهای بیشتری دانستم،بیشتر از این کتاب بفهمم.
درباره نویسنده: بارت را در حد اسم و حوزه اش می شناختم،اما با خواندن جستاری از زیدی اسمیت در کتاب ماجرا فقط این نبود, بیشتر با کتابها و نظرش آشنا و علاقمند شدم.و حالا این کتاب را خواندم و دوست دارم باز هم ازش بخوانم.
درباره ترجمه: حس میکنم (با اینکه ترجمه ای که بشود با آن مقایسه کرد نیست و تخصصی درباره ترجمه ندارم) ترجمه متن را حیف کرده بود.می توانست خیلی بهتر باشد،و کتابی که خودش به اندازه کافی سخت هست را سخت تر کرده بود.عصبانی ام‌ از دستش :/