یادداشت سورینام
1404/4/4
کتاب های واینوویچ را عموما بخاطر سیاه نمایی هایی که از کشور شوروی کرده است مطالعه کردم. تو این کتابش هم همچنين رویکردی را دنبال کرده است، با این تفاوت که شخصیت اصلی صرفا یک قهرمان قلابی است که از عبارات و جملات آزادی خواهانه نظیر "کلام هرگز نمیمیرد" و "مرگ سرافرازانه از زندگی نوکرانه ترجیح دارد" استفاده میکند. این جملات کلیشه ای نمایانگر دورویی و تزویر در افرادی است که برای جاه طلبی هایشان از این عبارات استفاده میکنند. این اثر تقلید کثیفی از قهرمان سازی های ادبیات غرب دارد، ولی نمیتواند با این سیاه نمایی ها، براعتبار خود بیافزاید.
(0/1000)
نظرات
1404/4/4
از یادداشتتون به نظرم رسید نظر خوبی نسبت به کتاب ندارید. پس چرا امتیاز بالا دادید؟
4
0
1404/4/4
آهان، مرسی از توضیحتون. به نظرتون از چه نظر خوندن کتاب خوب و کمککننده است؟ چون ادبیات روسیه رو خیلی دوست دارم، مشتاقم بدونم :) @TurinHorse
0
1404/4/4
اکثر نویسنده های شوروی مخالف حکومت شوروی بودن و به همین دلیل از کانون نویسندگان اخراج شدن. تو این شرایط مجبور بودن کتاب هاشون رو برای چاپخانه های خارج از شوروی ارسال کنن تا کتاب هاشون چاپ بشه و به همین منظور مجبور بودن بسیار جامعه و کشور شوروی رو بد نشون بدن. که میتونم بگم موفق هم بودن و جوایز زیادی به دست آوردن. بعضی هاشونم مثل مکسیم گورکی مطابق ایدئولوژی شوروی کتاب نوشتن و شاهکار هایی خلق کردن. هر وقت از ادبیات روسیه کتابی میخونم، همیشه با این دید نویسنده رو میبینم که چرا این کتاب یا نمایشنامه رو نوشتن و ذهنیت پشت نگارش کتاب چی بوده. @roshana.
1
سورینام
1404/4/4
1