یادداشت مهران م

        خیلی آشنا بود..شاید مث کتاب گلد اشتاین که برای وینستون سخن تازه ای نداشت و اگه برای وینستون امکان داشت اندیشه های پراکنده ش رو منظم کنه همان ها رو میگفت.فقط قدرتمند تر و با اسلوب تر و افسونگری بیشتر.
پایان کتاب مصادف بود با یاد آوری روزهای کشتار بچه های نهضت ((زن،زندگی،آزادی)).
یاد تک تک این بچه ها جاودان ...