یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        سفرنامه اربعین برای اربعین‌رفته‌ها یادآور لحظه‌لحظه‌های سخت و شیرینی است که برای اربعین‌نرفته‌ها قطعا حس‌وحالش کمتر قابل درک است. برای منی که کاروانی رفته‌ام، خانوادگی بدون بچه رفته‌ام، خانوادگی با بچه رفته‌ام، دوستانه رفته‌ام، این سفرنامه برایم دوست‌داشتنی بود. 
گریزهای لابه‌لای روایتِ نویسنده، سفرنامه را خواندنی‌تر می‌کرد. البته وسط یک زیارت عتبات، با چهار شهید آشنا شدیم و بخشی از خاطرات شهید وزوایی و شهید تهرانی‌مقدم را هم مرور کردم.
دروغ چرا؛ دلم هوایی شد. تا اربعین دو ماهی وقت است بلیطم را آقا رزرو کند.
و سفری رفتم برای گل‌آرایی ضریح امامان معصوم در عراق. یادداشت‌هایش آماده است. چند صفحه‌ای بیشتر ننوشنمش. ترغیب شدم سریع‌تر سفرنامه‌اش کامل کنم.