یادداشت مرتضی ناظمی

        روایت زندگانی دکتر داوری برای من که از زمستان ۱۴۰۱ با او آشنا شدم و بعد آن نتوانستم به راحتی از کنار افکارش عبور کنم و در آخر منجر به تغییراتی جدی در سیر تحصیلیم شد، جذاب و گیرا بود.  نقد ادبی و فلسفیِ کتاب بماند برای اهلش.  برای من اما جالب و حاوی نکات جزئی بود که دنبالش بودم!
(ذکر این نکته خالی از لطف نیست که آقای زارع میتوانست قضاوت های شخصی اش را در مورد بعضی افراد،  کمتر دخالت دهد. فی المثل، تعابیر ایشان درباره مرحوم فردید و جلال آل احمد به وضوح همراه با قضاوت های شخصی ایشان است.
همچنین سوگیری های سیاسی ملموسی هم از طرف نویسنده در کتاب مشاهده میشود که خود ایشان در همان صفحات اولیه به آن اشاره کرده است. شاید همین سوگیری سیاسی باعث شده برداشت هایی صریح و حتی تجویزی خاصی از سخنان دکتر داوری داشته باشند در صورتی که با مطالعه آثار ایشان ، سخت تر میتوان به چنین گزاره های صریحی دست پیدا کرد).