یادداشت سید علی مرعشی

1402/3/21

        مطالعۀ این کتاب در خمار آلودترین لحظات شبانه به پایان رسید اما حتی آمیختگی سمفونی صدای تیر و توپ با نقش و نگار خون‌های پاشیده بر زمین‌های گِلی جنگ‌های چریکی هم من را برنیانگیخت.

دیروز به شوخی به دوستی حرف جدی‌ دلم را زدم: «اینها که شعار ضد جنگ می‌دهند خودشان حامی کتاب‌های جنگ هستند نه دفاع».
پ: «رگتایم» از همین نویسنده به مراتب بیشتر بر دل نشست.

🖊️سید علی مرعشی

(0/1000)

نظرات

سید محمد بهروزنژاد

1402/3/21

ای کاش نقد می کردید و علت این امتیاز پایین را می نوشتید

سید علی مرعشی

1402/3/21

سلام. متشکرم از نظر صریح و بجای شما. حقیقت آن است که آنقدر  از کتاب ملول بودم که دستم به قلم نمی‌رفت. خشونت عریان کتاب یادآور کتاب «جنگ آخر‌الزمان» یوسا بود.  مضمون پیشروی و جنگ با ایالت‌های جنوبی با تزریق احساسات مشوش‌گونۀ متن یادآور کتاب‌های «سلاخ‌خانۀ شمارۀ پنج» و «در غرب خبری نیست» بود. شاید برای آنکه تکرار مکررات نکرده باشم باید خواننده را به فرسته‌های آنها ارجاع می‌دادم. و آخر سر  تلخی و پوچی کتاب «سفر به انتهای شب» را دوباره  به کامم نشاند. نمی‌دانم شاید دیگر نباید خیلی آثار مربوط به جنگ را بخوانم.😊🥴

سید محمد بهروزنژاد

1402/3/21

@ali_marashi بله خواندن رمان های با فضای مشترک در ظرف زمانی کم ، باعث موضوع زدگی می شود !.
ممنون که پاسخ دادید اما نظرتان بیشتر ترغیبم کرد به خواندن تا نخواندن ! :)

سید علی مرعشی

1402/3/22

خوش بخوانید. :)