بریده‌های کتاب ناهید نصاری

وقت است بگریند خداحافظی‌ام را آنان که ندادند جوابی به سلامم

و چه بی‌ذوق، جهانی که مرا با تو ندید

غروب و سوختن ابر و من، تماشایی‌ست ولی مباد تو این‌گونه شعله‌ور باشی ببین چه دل‌خوشی ساده‌ای: همینم بس که یاد من، به هر اندازه مختصر باشی

امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر برای خود انسان مقام‌آفرین است، گرچه دیگران گوش ندهند. قرآن می‌فرماید:«و من احسن قولاً ممّن دعا إلی الله»

کجا دنبال مفهومی برای عشق می‌گردی که من این واژه را تا صبح معنا می‌کنم هرشب

می‌شود حرفی برخلاف آنچه همگان _به غلط_ می‌گویند گفت؛ اما آن‌گونه به ملاطفت گفت که همگان بپذیرند و تحقیر نشوند، نه آن‌که همگان برانگیخته شوند و به مقابله برخیزند.

اگر نیاز چیزی را درک نمی‌کنی، به تقلید نخواه، که این جز بازیگری نیست. و این بازیگری جز سیاهی قلب و خستگی و دل‌زدگی چیزی نمی‌آورد.

در ادبِ بی‌اضطراب، برای مخالفانِ کمتاب، زهری‌ هست.