بریده‌های کتاب زرا رضائی🌱

ما، قبل از هر چیز، به یک رستاخیز اخلاقی نیازمندیم. فقط همین. اگر به راستی همه چیز باید دگرگون شود، یک دگرگونی اخلاقی و معنوی مقدّم بر همه چیز است.

((حال)) را می شود با درد گذراند؛ اما تصور درد آلود بودن آینده و دوام بدون دگرگونی ((حال))، انسان را از پا در می آورد.

در همان شب های عظیم صحرا بود که دانستم ایران را سخت و بی حساب دوست داشتن، محکومیّت من است؛ همه جای ایران و همیشه ی ایران را. مثل بچه ها خاک را در چنگ گرفتن و بر سکه ی گمشده یی در توده ی بزرگ خاک گریستن.

اذان می گویند و آخ که باید باشید وقتی اذان می گویند.

((توی این مملکت هر چیزی اولش خوب است، بعد یواش یواش بهش آب می بندند، خاصیتش را از دست می دهد، واسه همین است که پیشرفت نمی‌کنیم.))

خوشیمان را به رنج دیگران نمی خریم.

هیچ آدمی آدم دیگری نیست. عمرباخته ها، عاشق عمر دیگران می شوند.

و مگر نمی شود آدم در کودکی یاد سال های بعد بیفتد؟

امام صادق(ع) : دعوت کننده مردم به غیر از زبان هایتان باشید، تا مردم از شما تقوا و کوشش و نماز و کارهای خیر ببینند و همین دعوت کننده است.

خدایا اندوه و افسردگی ما را از بین ببر و نشاط دائم و سرزندگی اصیل و پایدار به ما عنایت فرما! راه رسیدن به قدرت و انرژی روحی و از بین بردن کسالت و دل مردگی را به ما نشان بده! ما را مایه شادی عمیق و حقیقی دیگران قرار بده! توفیق بندگی شاکرانه در اثر زندگی سرشار از شادی به ما عنایت فرما!