بریده‌های کتاب Villian

اما ردپای جنگ، تنها ویرانی است.

هنگامی که میدانم پاسخ دادن، شنیدن حرف های تکراری را در پی دارد، نیک تر که خاموش بمانم.

هیچ کس بر زمین دلخواه خود نیست. روزگاری است که رویاها در خواب رخ می‌دهند و کابوس ها در بیداری.

میدانست چشم گشودن، همان از دست دادن روزگار خوشی است که در آسمان یافته است.

یک دیگر را نمی‌دیدند؛ ولی از آن جا که سال ها با چشم دل به هم نگریسته بودند ، حتی در آن تاریکی انگار که مژه زدن یک‌دیگر را هم می‌دیدند.

مطمعن بودم گاهی اوقات ذات بد درست نمیشود و از یک دانه بد، فقط میوه گندیده به وجود می‌آید، اصلا مهم نبود توی چه خاکی گذاشته شده باشد یا چقدر ازش مراقبت و بهش رسیدگی کرده باشند.

برای یادآوری این بود که مهم نیست در لحظه چقدر همه‌چیز عالی باشد، زندگی همیشه چنان در هم می‌پیچد که آینده تصویر شده در خیالاتمان تشخیص ناپذیر می‌شود.

میدونی همه مون از بچگی مثل یه قهرمان احمق به دنیا نیومدیم

واقعا آدم هیچ وقت نمیفهمید مردم چه دردی توی دلشان پنهان کرده اند.

احساس آدم چشم بسته ای را داشتم که مجبورش کرده اند یک راست وارد دریاچه ای یخ زده شود. قرار بود به زودی سطح یخ زده زیر پایم بشکند فقط نمی‌دانستم کی و کجا قرار بود اتفاق بیفتد.

آه از این دل، آه از این جام امید عاقبت بشکست و کس رازش نخواند چنگ شد در دست هر بیگانه ای ای دریغا، کس به آوازش نخواند

عاشقی دیوانه میخواهم که زود بگذرد از جاه و مال و آبرو

در این فکرم من و دانم که هرگز مرا یارای رفتن زین قفس نیست اگر هم مرد زندانبان بخواهد دگر از بهر پروازم نفس نیست

توئی آن آسمان صاف و روشن من این گنج قفس، مرغی اسیرم

باز من ماندم و خلوتی سرد خاطراتی ز بگذشته ای دور یاد عشقی که با حسرت و درد رفت و خاموش شد در دل گور

از میان پلکهای نیمه باز او خسته‌دل نگاه میکند

در چشم هایش خیره می‌شود انگار تا قبل از این هیچ وقت شانس این را نداشته که به اندازه کافی در چشم هایش نگاه کند.

من میخوام پیشِ تو باشم. تو همون چیزی هستی که من همیشه میخواستم.

بعدش چی؟ تو میدونی چی میشه؟ چون من اصلا نمیدونم باید چیکار کنم و این وضعیت من رو خیلی میترسونه

دلم هر روز برات تنگ میشه . وقتی سرکارم، دلم برات تنگ میشه. وقتی خونه ام، دلم برات تنگ میشه. وقتی کنارم خوابیدی، دلم برات تنگ میشه. در همه حال دلم برات تنگ میشه.