بریده‌های کتاب sh

چه تنهایی عجیبی! پدر خیال می‌کرد آدم وقتی در حجره‌ی خودش تنها باشد، تنهاست. نمی‌دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می‌شود حس کرد.

مردم پشت سر خدا هم حرف می‌زنند.

-همه گاهی یکم اشتباه می‌کنن، وارث.

پول قدرته و قدرت جذب کننده

هرچه برق می‌زند طلا نیست. هیچ‌چیز جز مرگ و مالیات قطعی نیست.

سرخوش و شادمانه فریاد برداشتم: "ای شعر های من، سروده و نا سروده! سلطنت شما را تردیدی نیست اگر او به تنهایی، خواننده‌ی شما باد!

خاک را بدرودی کردم و شهر را چرا که او، نه در زمین و شهر و نه در دیاران بود آسمان را بدرود کردم و مهتاب را چرا که او، نه عطرِ ستاره نه آوازِ آسمان بود

آن دست‌ها پیش از آن‌که گیرنده باشند، می‌بخشند آن چشم‌ها پیش از آن‌که نگاهی باشند، تماشایی‌اند

اگر راست است که هرکسی یک ستاره روی آسمان دارد، ستاره‌ی من باید دور، تاریک و بی معنی باشد! شاید من اصلا ستاره نداشته‌ام!

کم‌کم دارم از خودم می‌پرسم نکند بهتر باشد خودم را توی زمین دفن کنم، بعد یادم می‌آید که در اصل همین الان هم مدفونم. حتی بیل لازم نداشتم.

خیلی سخت است با چیزی بجنگی که نمی‌توانی مهارش کنی و الان حتی نمی‌توانم خیال خودم را مهار کنم که مرا از موهایم می‌گیرد و می‌کشد داخل تاریکی.