بریده‌های کتاب سِمِـجْ؛

آن قدر ها هم درباره مرگ خام نیستم، می‌دانم که اتفاق خواهد افتاد.اما لازم نیست خودم به دامنش بپرم.

گفتم: "شما ها مثل سایه ی من شدید." مالکوم گفت: "چون سیاهیم این رو می‌گی؟" گفتم:"چون همه‌اش دنبالمید این رو می‌گم.تا آخر وفادارین." تا آخر.

آزاد می‌شویم تا به عنوان خدمتکاران تمام عیار امپراتوری خود را معرفی کنیم * بله آزاد خواهیم بود. برای ستایش امپراتوری.برای تجاوز کردن و کشتن‌.

آزمون ها جربزه‌م رو محک می‌زنن. درسته که نمی‌دونم چی پیش رومه ، ولی به هرحال باید آماده باشم.باید بر نقاط ضعفم غلبه کنم و از نقاط ضعف رقیبام بهره ببرم.

بی حرمتی به نظر می‌رسد، اینکه دنیا تمیز و هوا گرم است ، درحالی که ده‌ها مرد جوان با بدنی سرد در تابوت هایشان خوابیده‌اند و انتظار بازگشت به خاک را می‌کشند.

لایا مرده و این به خاطر این است که به او توجه کردم.

ولی حالا که مرا برای مرگ آماده می‌کند،چشم‌هایش سرد و سخت شده اند،اثری از حتی یک قطره اشک نیست. * آیا وقتی یکی از ما آن‌قدر ضعیف شده بود که به تنهایی نمی‌توانست ادامه دهد، یکدیگر را کول نکردیم؟ آیا هرگز یکدیگر را دوست نداشتیم؟

شاید وقتی مُردم دلم برای این دیوار ها تنگ نشود، ولی دلم‌ برای باد و بوهایی که با خود می‌آورد تنگ خواهد شد، از مکان های دور،جایی که آزادی را می توان به جای مرگ در زندگی یافت.