بریده‌های کتاب Raziyeh

آنها سخت بی‌پناه بودند، چه آسان می‌توانسنتد دوست و غمخوار هم باشند و با هم بخندند.

عادت کرده بود که به رنج خود بی‌اعتنا باشد.

_واسه چی آخر، ایلیا؟ ... حالا می‌بینی همه چیز چقدر سهل است؟..

هانس عزیز من، تو از این آدم‌های خاکی بیش از اندازه توقع داری.

علف گور را محو می‌کند و زمان درد را.

باد ردپای کسانی را که رفته‌اند لیسیده است و زمان نیز درد خونین و یاد کسانی را که بار دیگر محبوب خود را ندیده‌اند و هرگز نخواهند دید خواهد لیسید، زیرا زندگی آدمی کوتاه است و آن یک وجب سبزه‌ای که مقدر است بر آن بنشینیم کوچک.

زندگی چیز عجیب غربی است آلکسه‌ی... مردم مثل کور ها تاتی تاتی کنان راه می‌روند، می‌رسند به هم و از هم جدا می‌شوند و گاهی این یکی‌شان آن یکی را له و لورده می‌کند... بس که زندگی دوش به دوش مرگ راه می‌رود گاهی آدم ناچار می‌شود از خودش بپرسد واقعا این همه تلاش و تقلا به چه دردی می‌خورد پس‌؟

اگر از من بپرسی می‌گویم چیزی از ته و توی آدمیزاد وحشتناک تر نیست. هیچوقت نمی‌شود آن بطون‌اش را کشف کرد..